دوست داشتن به تعداد دفعات گفتن نیست... حسی ست که باید بی کلام هم لمس شود...

اگه میخوای بری واقعا برو برای همیشه!!
چون هر بار که سلام کنی تمام خاطراتمون زنده میشن...
و این یعنی زجر کشی من!!

 بارانی ات را بپوش و در آغوشم بگیر... ابر ابر گریه دارم!!!
 

ما عاشق هم بودیم
حسی که یه عادت نیست
از من که گذشت اما
این رسم رفاقت نیست
 

نپیچان
این کلمات بیچاره را
فقط بگو دوستم داری یا نه؟
 

برای ساعتم
آنقدر لالائی میخوانم...!
تا تو را برای رفتن بیدار نكند...!!!
 

بالا و پایین پریدنم از شوق زندگی نیست ماهی روی خاک چه میکند؟؟؟

آدم‌ها
یک زمانی
در یک جایی
ناخواسته خودشان را جا می‌گذارند و می‌روند...

دلتنگم! براي كسي كه مدتهاست بي آنكه باشد، هر لحظه به يادش زندگي كرده ام...!

وقتی تو نیستی
شادی کلام نامفهومی است
و «دوستت میدارم» رازی است
که در میان حنجره ام دق میکند
 

من صبورم اما... این بغض گران به خدا صبر نمیداند چیست!!

یک جایی یک غریبه می شود همان اتفاق ناخوانده زندگیت که سالها به آرزویش نشسته بودی... اما او فاتحه کل زندگیت را یک جا می‌خواند!!!...

تـــو
دو حرف بیشتر نیست،
کلمه ی کـــوتاهی
کـــه برای گفتنش...
جانم به لب رسید و ناتمــــام ماند...

هوای فاصله سرد است
از کلاف دلم
خیالی گرم
بر تن تو می بافم

آيينه ي اتاقت را با آيينه ي اتاقم عوض مي کني؟ آخر اين آینه که فقط من را نشان مي دهد!
 

لهجه عشق گرفته ام
بس که با تو زیسته ام
مرا در آغوش بگیر
دلم یک بغل خاطره می خواهد

! ! ! ! این رد کفش نیست نشان تعجب است؛ روییده وقت رفتنت از ردپای تو

تمام زمين را بي " تو " نمي خواهم
چه برسد...
به مساحت ناچيز
اين تختخواب...!
 

تنها
نیستم
مدتی ست
با تو
در خودم
زندگی می کنم...
 

نبـــــودن هــایت را
با خیــــال بودنـت
بــه هـم بـافته ام
چـه ســنگین شده این شـــال گــردن
 دارد بغضم را در گلو خفه میکند 

این دنیا تاب خراب شدن سر بی کسی های مرا ندارد... هی لعنتی ده ساله های جغرافیا پاس نکرده هم میدانند تــــــــو استوای دنیای منی

نه در آغوشـم نه در نفـس هایم نه در دلـم
که در گلوی منی بغض کـرده ای و مرا هـر لحظـه
نزدیکتر می کنـی
به انفجار درونــم…!

آسمان را مرخص مي کنم ديگر... به هوا هم نيازي ندارم!
تو خودت را مثل آسمان... مثل هوا... مثل نور... پهن کرده اي روي همه ي لحظه هاي من
گاه "دور شدن" قبل از رفتن، اتفاق می اُفتد!

چه دنیای عجیبی ست
هر وقت حرف دلم را زدم
دلت را زدم
 

چقدر دوست دارم با خیال راحت
یک نفس عمیق بکشم
نفسی که پر باشد
از بوی آرامش وجود تـــو...

در آغوشت که جا میگیرم... عمیق تر گناه میکنم!
من این جهنم را که هوای بهشتی دارد...
با هزاران بهشت خدا که بی تو...
هوای جهنم دارد
عوض نمی کنم!

نیستی که بریزمت روی عمیق ترین زخمم
نیستی که نمیرم
نیستی...
ازینهمه زخمهای خالی نه
ازینهمه که نیستی
 مُردم...
 

همه چیزت را دوست دارم؛
اِلا این تظاهر لعنتــــی ات
به دوست داشتنم را...

نمک پرورده ات شدم...
بس که هر لحظه...
به زخم هایم...
نمک میپاشی..!

ابراز احساسات بیش از حد، احساس بعضی ها را، بی حس می کند...
 

نفـسم بـنـد آمـده
هـمان نفسـی که
تــا دیــروز
زیــر گوشت مــدام
تکــرار می کــرد « دوستت دارم »
 

بیــــراهه هم برای خودش راهیســـت, وقتی قــــرار باشد مـــرا به تـــــو برساند